Ten błysk magenty na łące
Bliższe spojrzenie pokazuje, że jest to roślina strączkowa, rodzina grochu, Fabaceae. W Colorado Front Range, tylko chwasty świętojańskie, wyki mleczne i wyki są tego koloru. Wyki, rodzaj Vicia, są małe i pnące, z wąsami. To nie jest to, co mam tutaj.
Chwasty z rodzaju Oxytropis i wyki mleczne, zwane również chwastami, z rodzaju Astragalus, są dość podobne. Wyki mają kwiaty ze spiczastymi końcami na środkowych, połączonych płatkach (kil), spiczaste liście i praktycznie nie mają łodyg. Milkvetches mają stępione stępki, mniej spiczaste liście, owłosione liście i łodygi oraz liście na łodygach kwiatowych.
Przyznaję, że rzadko próbowałem je oznaczać, myśląc, że są to tylko chwasty. Kiedy szukałem w Internecie locoweeds, natknąłem się na oba rodzaje, Oxytropis i Astragalus. Często, gdy tak się dzieje, myślę, że ktoś jest zdezorientowany, ale w tym przypadku oba rodzaje mają te same trucizny, więc oba są locoweeds. Po zjedzeniu zbyt dużej ilości któregokolwiek z nich bydło staje się zdezorientowane i zatacza się, zachowując się jak „loco” (szalone, z hiszpańskiego).
Konie, bydło, owce, kozy, jelenie, łosie i pronghorny, psy, ludzie i nie tylko mogą zostać zatrute przez szarańczyn strąkowy. Wszystkie części roślin są toksyczne, nawet gdy są suche. Zwierzęta, które stale pasą się paszą zawierającą szarańczyn strąkowy, wykazują objawy zatrucia, zwane lokoizmem, w ciągu dwóch tygodni. Zatrute zwierzęta wykazują uszkodzenia neurologiczne, utratę masy ciała, bezpłodność i wady wrodzone, a w skrajnych przypadkach – śmierć. Charakterystyczna utrata koordynacji doprowadziła do powstania słowa „loco”, które stało się potoczną nazwą rośliny.
Naukowa nazwa Oxytropis pochodzi od greckiego oxyx– ostry i tropis– kil, odnosząc się do kwiatu. Astragalus to po grecku kość skokowa, najwyraźniej korzeń wygląda podobnie. Oba są ogromnymi rodzajami, występującymi w Ameryce Północnej i Eurazji, liczącymi odpowiednio 526 i ponad 3000 gatunków. W Ameryce Północnej występuje 25 gatunków Oxytropis , głównie na północy i zachodzie, oraz 353 gatunki Astragalus, również głównie na północy i zachodzie.
Mówię tutaj głównie o purpurowych chwastach świętojańskich, zwłaszcza purpurowych chwastach świętojańskich lub chwastach świętojańskich Oxytropis lambertii i gatunkach Astragalus o purpurowych kwiatach, takich jak purpurowa wyka mleczna, Astragalus agrestris i preriowa wyka mleczna Astragalus laxmanii, ze względu na ich łatwo rozpoznawalne kwiaty, ale oba rodzaje chwastów świętojańskich mają gatunki o białych i różowych kwiatach. Nikt nie wie, czy wszystkie gatunki obu rodzajów są równie trujące; to ogromny projekt.
Opowieść o tych dwóch trujących rodzajach roślin komplikuje fakt, że zarówno Oxytropis , jak i Astragalus zawierają swainsoninę, trujący alkaloid, i oba koncentrują selen, niezbędny pierwiastek, który jest toksyczny, jeśli jest spożywany w nadmiarze, który gromadzi się w ich tkankach, gdy jest go dużo w glebie.
Swainsonina występuje w wielu roślinach rozsianych po całym królestwie roślin. Jest to alkaloid, który zaburza metabolizm, prowadząc do przewlekłej choroby wyniszczającej u zwierząt gospodarskich, charakteryzującej się „utratą masy ciała, depresją, zmienionym zachowaniem, zmniejszonym libido, bezpłodnością i śmiercią” (cytując Cook, Gardner i Pfister w 2014 r.). Selen jest pierwiastkiem niemetalicznym występującym w glebach, zwłaszcza w suchych regionach świata. Zwierzęta, w tym ludzie, potrzebują jego śladowych ilości selenu, ale większe dawki powodują objawy, takie jak „wypadanie sierści z grzywy i ogona, pękanie kopyt, a często objawy kulawizny, nadmierne ślinienie się i niewydolność oddechowa. Poważne przedawkowanie selenu może prowadzić do śmierci”. (cytując House, 2016). Zastąp włosy i paznokcie grzywą i kopytami u ludzi. U ludzi nieświeży oddech jest oznaką zatrucia selenem, ogólnie opisywanego jako „czosnkowy oddech”. Czytając objawy, zachowanie „loco” jest prawdopodobnie spowodowane swainsoniną. Jednak większość literatury wydaje się nieświadoma, że w tych roślinach występują dwie toksyny i zawiera ogólne stwierdzenia dotyczące objawów jednej lub drugiej, więc trudno jest mieć pewność.
W Kolorado i na zachodzie, gdzie Oxytropis i Astragalus są powszechne i obfite, selen często występuje w glebach. Tak więc, chociaż spożywanie locoweeds niekoniecznie daje niebezpieczną dawkę selenu, prawdopodobnie tak będzie. (Mapa selenu w Ameryce Północnej link).
Swainsonina jest dość toksyczna, ale nie mogę znaleźć doniesień o zatruciach u ludzi. Myślę, że dzieje się tak dlatego, że ludzie rzadko jedzą locoweeds lub inne rośliny, które ją zawierają, takie jak darling pea(Swainsonia canescens) z Australii. Selen jednak w 2006 roku zabił mężczyznę, który przyjmował nadmierne ilości suplementu diety zawierającego selen, a w latach 2008-9 nadmierne stosowanie suplementów spowodowało, że około 201 osób w USA zachorowało, z czego tylko jedna była hospitalizowana. Na suchych obszarach świata zatrucia ludzi roślinami zawierającymi selen są ciągłym problemem.
Wiele toksycznych roślin ma zły smak, często bardzo gorzki, więc zwierzęta hodowlane nie jedzą ich, jeśli mają inny wybór. Najwyraźniej nasiona lucerny smakują dobrze dla bydła, podobnie jak lucerna(Medicago), więc nie unikają ich; w rzeczywistości starsze zwierzęta uczą młodsze, że nasiona lucerny są bezpieczne do spożycia. Nie ma łatwego leczenia zatrucia, dlatego zaleca się zapobieganie. Zwierzęta powinny być trzymane na ziemi z dużą ilością bezpiecznej paszy, tak aby chwasty świętojańskie stanowiły niewielką część diety. Dla większej ochrony, zwierzęta ciężarne i karmiące powinny być przenoszone na pastwiska naprawdę wolne od szarańczynu; zwierzęta nie rozmnażające się są mniej wrażliwe na trucizny.
Historia ta przybrała ostatnio nowy obrót. Naukowcy ustalili, że swainsonina nie jest syntetyzowana przez rośliny, ale raczej przez grzyby żyjące wewnątrz tkanek roślinnych. Grzyby są przekazywane w nasionach do następnego pokolenia roślin. Wydaje się, że dotyczy to wszystkich rozproszonych roślin zawierających swainsoninę(Astragalus, Oxytropis i Swainsonia z rodziny groszkowatych Fabaceae; gatunki z dwóch rodzajów powoju (Convolvulaceae) i malwy(Sida, rodzina hibiskusów, Malvaceae).
Dlaczego chwasty świętojańskie są tak toksyczne? Dlaczego dwie trucizny?
Prawdopodobnie podwójna ochrona działa w celu ograniczenia zjadania ich przez zwierzęta. Wiele naturalnych systemów jest kształtowanych przez zwierzęta roślinożerne; zjadają one nietoksyczne, niekolczaste rośliny i pozostawiają inne. Roślinożercami są zarówno łosie, jak i króliki, chrząszcze i larwy motyli, a także grzyby, bakterie i wirusy. Żaden środek chemiczny nie ochroni przed nimi wszystkimi. Duża liczba gatunków zarówno w Oxytropis, jak i Astragalus wynika z szybkiej dywersyfikacji w niedawnej przeszłości; być może swainsonina i selen są częścią ich sukcesu. Grzyb musiał skolonizować się dawno temu, być może jako choroba przodków szarańczynu strąkowego, ale będąc toksycznym, zapewniał ochronę przed zwierzętami, więc Pozytywna relacja ewoluowała, roślina była gospodarzem dla grzyba, a grzyb produkował swainsoninę w całej roślinie. Stężenie pierwiastków takich jak selen prawdopodobnie odzwierciedla niezdolność rośliny do pozbycia się selenu; roślina pobiera pierwiastek, a następnie pozostaje z nim do końca życia. Jeśli jednak wysoka zawartość selenu jednocześnie zniechęca roślinożerców, oznacza to, że obciążenie staje się korzyścią dla rośliny i pomaga jej przetrwać.
Są to atrakcyjne rodzime dzikie kwiaty, dobrze chronione dzięki zawartości dwóch trucizn. Podziwiaj je i nie jedz ich.
| Szarańczyn strąkowy pod krzewem |
Komentarze i poprawki mile widziane.
Odniesienia
Colorado StateUniversity. 2022. Locoweed, White Point Plant, Crazyweed. Przewodnik po trujących roślinach. link (dostęp 8/19/23)
- . Cook, D.
- ,
- D. R. Gardner
- i
- J. A. Pfister. 2014.
Rośliny zawierające swainsoninę i ich związek z grzybami endofitycznymi. J. Agric. Food Chem. 62 ( 30):
Missouri Plant Finder link ,
- Platten, M. J.
2018.
- Wpływ Locoweed na konie i zwierzęta gospodarskie. 2018. Morning clips. link (dostęp 8/19/23).
Quach, N. Q., D.R. Gardner, K. Clay i D. Cook. 2022. Phylogenetic Patterns of Swainsonine Presence in Morning Glories. Front. Microbiol., 03 maja 2022 r. Sekcja Interakcje drobnoustrojów i wirusów z roślinami. V/13 – 2022 | https://doi.org/10.3389/fmicb.2022.871148 link
See, K. A., P. S. Lavercombe, J. Dillon i R. Ginsberg. Przypadkowa śmierć z powodu ostrego zatrucia selenem. 2006. Med J Australia; 185 (7): 388-389. link (dostęp 8/18/23).
USDA ARS 2018. Locoweed(Astragalus and Oxytropis spp.) link (dostęp: 8/17/23).
Kathy Keeler, Wędrowny botanik