Jeśli kiedykolwiek spacerowałeś po ogrodzie różanym lub spędzałeś czas na przeglądaniu odmian róż w Internecie, wiesz, że istnieje znaczna różnorodność roślin różanych. Istnieją róże pnące z dużymi, otwartymi, żółtymi kwiatami, miniaturowe róże krzewiaste z mocno zawirowanymi czerwonymi kwiatami i wszystko pomiędzy. Podczas gdy niektóre z tych odmian występują naturalnie, hybrydyzacja róż doprowadziła do powstania wielu nowych odmian. W tym przewodniku wyjaśnię niektóre z podstaw hodowli róż i zagłębię się w sztukę i naukę hybrydyzacji róż, abyś mógł zrozumieć, jak powstały twoje ulubione róże.
Zrozumienie podstaw genetyki róż
Róże, podobnie jak wszystkie rośliny, przechowują swój materiał genetyczny w genach. Geny te łączą się, tworząc DNA, które jest zawarte w chromosomach. Wszystkie chromosomy łączą się, tworząc genom. Krótko mówiąc, genom opisuje całkowity skład genetyczny organizmu, a gen jest niewielką częścią genomu.
Zmieniając geny róży, można wpływać na takie cechy, jak kolor kwiatów róży, odporność na choroby i zapach. Ponieważ poszczególne rośliny tego samego gatunku mają podobne geny, wykazują podobne cechy. Na przykład, wszystkie odmiany róży wirginijskiej(Rosa virginiana) osiągają wysokość od czterech do sześciu stóp, wytwarzają jednokwiatowe różowe kwiaty i tworzą duże owoce róży.
Kiedy krzyżuje się ze sobą dwa gatunki róż, tak jak krzyżowanie jednej róży Virginia z inną różą Virginia może powodować pewną zmienność genetyczną, potomstwo będzie w dużej mierze przypominać rośliny rodzicielskie. Jednak skrzyżowanie róży Virginia z innym gatunkiem róży – powiedzmy różą chińską(Rosa chinensis) – prowadzi do potomstwa z genomami, które są mieszankami dwóch roślin rodzicielskich. Rośliny w tym pierwszym pokoleniu hybryd są znane jako hybrydy F1 i niekoniecznie będą do siebie podobne.
Jeśli skrzyżujesz ze sobą dwie hybrydy F1, otrzymasz hybrydę F2.
Historia hybrydyzacji róż
Ludzie uprawiali róże na długo przed pojawieniem się hybrydyzacji. Zapisy wskazują, że ogrodnicy zajmowali się różami już 3000 lat przed naszą erą. Wiele z tych róż było pojedynczymi gatunkami.
W końcu ludzie zaczęli krzyżować poszczególne gatunki róż, tworząc hybrydy. Sprawy przybrały jednak prawdziwy obrót, gdy ludzie wprowadzili różę chińską(Rosa chinensis) do Europy w 1700 roku. Wprowadzenie to pozwoliło na opracowanie pierwszej hybrydowej róży herbacianej w 1867 roku, co wielu uważa za początek współczesnych róż.
Kiedy botanicy mówią o różach, dzielą rośliny na trzy główne kategorie: dzikie (lub gatunki), stare ogrodowe i nowoczesne ogrodowe. Dzikie róże nie zostały zhybrydyzowane, stare róże ogrodowe zostały zhybrydyzowane przed 1867 rokiem, a nowoczesne róże ogrodowe pojawiły się po 1867 roku.
Proces hybrydyzacji róż
Hybrydyzacja róż polega na pobraniu pyłku z jednego gatunku lub odmiany róży i wykorzystaniu go do zapłodnienia znamienia innego rodzaju róży. Botanicy określają dawcę pyłku jako roślinę ojcowską, a odbiorcę jako roślinę mateczną. Gdy roślina mateczna zostanie zapylona, wyprodukuje nasiona zawierające materiał genetyczny z obu roślin.
Ta hybryda F1 nie tylko zawiera mieszankę genów roślin rodzicielskich, ale także wykazuje wigor hybrydowy. Oznacza to, że mieszanie materiału genetycznego prowadzi do lepszego wzrostu, zdrowia, wydajności lub innych korzystnych cech.
Hodowcy roślin mogą później krzyżować hybrydy F1 z innymi różami w celu uzyskania nowych hybryd.ids. Potomstwo dwóch hybryd F1 znane jest jako hybrydy F2.
Wyzwania i przełomy w hybrydyzacji róż
Niektóre z głównych wyzwań w hybrydyzacji róż obejmują różną liczbę chromosomów w roślinach róż, nieprzewidywalność dziedziczonych cech i niepłodne rośliny. Niektóre róże mają 14 chromosomów, ale inne rośliny mają ich nawet 56. Wiele róż hodowanych komercyjnie ma 21 chromosomów. Różnice te utrudniają ukierunkowanie określonych genów i cech w celu przeniesienia ich do nowego pokolenia roślin.
Ponadto róże potrzebują wielu lat, aby z nasion wyrosły rośliny produkujące nasiona. Oznacza to, że hodowla jest długim procesem. A ponieważ hodowcy roślin chcą wybrać cechy, takie jak kolor kwiatów, zapach, odporność na choroby i wysokość, trudno jest wyprodukować roślinę o wszystkich pożądanych cechach.
Niektóre przełomowe odkrycia w hybrydyzacji róż obejmują ograniczone mapowanie niektórych genomów róż. Ponieważ róże mają różną liczbę chromosomów, hodowcy roślin muszą rozpatrywać róże w kilku grupach. Chociaż konieczne jest dalsze mapowanie genetyczne, naukowcy ustalili, które geny odpowiadają za ważne cechy, takie jak czas kwitnienia i odporność na czarną plamistość u róż z 14 chromosomami.
Hodowcy pracują również nad stworzeniem róż z dużą ilością olejków eterycznych.
Rola technologii w nowoczesnej hodowli róż
Jednym z głównych osiągnięć technologicznych w hodowli róż jest rozwój selekcji wspomaganej markerami. Proces ten polega na określeniu, które geny są odpowiedzialne za określone cechy i która sekwencja DNA (allel) tworzy pożądaną cechę. Hodowcy mogą następnie wybrać rośliny z pożądanym allelem i uzyskać korzystną cechę.
Załóżmy na przykład, że hodowca roślin ma roślinę, którą uwielbia, ale chce uzyskać podobnie wyglądającą roślinę odporną na czarną plamistość. Jedną z opcji jest skrzyżowanie tej rośliny z odporną odmianą, pozwolenie nowemu pokoleniu wyrosnąć i wyselekcjonowanie odpornych roślin. Inną opcją jest jednak wyhodowanie roślin i zastosowanie selekcji wspomaganej markerami w celu określenia, które nasiona zawierają allel odporności na czarną zgniliznę. Zastosowanie selekcji wspomaganej markerami przyspiesza ten proces.
Artyzm w hybrydyzacji róż
Ponieważ ogrodnicy uprawiają róże dla ich pięknych kwiatów, wielu hodowców róż koncentruje się na hodowli roślin o pożądanych kształtach, kolorach i zapachach kwiatów. Hodowcy stworzyli róże o sześciocalowych kwiatach, wielokolorowych kwiatach i silnie pachnących kwiatach.
Hybrydyzacja miała również duży wpływ na kształt kwiatów. Podczas gdy większość róż gatunkowych ma pojedyncze lub podwójne warstwy prostych płatków, można znaleźć nowoczesne róże z wieloma warstwami potarganych płatków i ciasno związanymi zawijasami.
Hybrydyzacja róż stworzyła niektóre z najbardziej znanych odmian róż, w tym serie Knock Out®, Easy Elegance®, róże damasceńskie, hybrydowe róże herbaciane, róże floribunda i róże Grandiflora. Doprowadziła również do powstania słynnych róż Davida Austina i może również pomóc w ekologicznych praktykach ogrodnictwa różanego.
Względy etyczne i środowiskowe
Ponieważ sprzedaż róż przynosi miliony dolarów rocznie, nie jest zaskoczeniem, że hodowla róż to gorący biznes. Podobnie jak w przypadku wielu roślin ozdobnych i jadalnych, kilka dużych prywatnych firm zajmuje się hodowlą róż. Firmy te to niechętnie dzielą się informacjami genetycznymi, nad którymi pracowali, utrudniając społeczeństwu i innym firmom czerpanie wiedzy z ich postępów.
Jeśli chodzi o rozwój nowych róż, większość z nich jest hybrydyzowana poprzez fizyczne krzyżowanie. Jednak pierwsza niebieska róża została wyhodowana poprzez modyfikację genetyczną. Róża ta zawiera materiał genetyczny pochodzący od bakterii, który pozwolił płatkom wyrazić niebieski kolor.
Przyszłe trendy w hybrydyzacji róż
W przyszłości hodowcy róż będą nadal mapować więcej genomu róż, aby uzyskać rośliny o różnej liczbie chromosomów. Pozwoli im to dowiedzieć się, które geny są odpowiedzialne za określone cechy i stworzyć rośliny o pożądanych cechach.
Wielu hodowców koncentruje się na tym, jak rośliny te mogą wytrzymać zmieniający się klimat. Oznacza to hodowlę roślin pod kątem tolerancji na suszę, mrozoodporności i odporności na ulewne deszcze. Hodowcy będą również kontynuować selekcję roślin odpornych na choroby, takie jak czarna plamistość i mączniak prawdziwy.
Podsumowanie
Teraz, gdy znasz już wpływ hybrydyzacji na odmiany róż, możesz przeglądać swoje ulubione odmiany z nieco większym zrozumieniem. Pamiętaj, że hodowcy roślin nadal produkują nowe odmiany, więc możesz spodziewać się, że w przyszłości na rynku pojawi się więcej rodzajów róż.