Pisałem w zeszłym tygodniu o highway iceplant, Carprobrotus edulis (link)
. W 1970 roku, jako nowy absolwent Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, postanowiłem napisać o nim pracę. Miałem kierunek Antropologia-Zoologia i pisanie pracy o roślinie dla profesora Wydziału Botaniki Herberta Bakera było poza moją strefą komfortu. Prawdą jest, jak zaznaczyłem w zeszłym tygodniu, że postrzegałem iceplant jako rzucający się w oczy, ale było w tym coś więcej. Podczas przerw w pracy, wraz z moimi współlokatorami, zwiedzaliśmy Kalifornię, zwłaszcza wybrzeże. Widziałem icesplant zwisający z klifów na skraju Pacyfiku i z przyjemnością włączyłem moje obserwacje i zdjęcia do zadania. Botanicy jeżdżą w ciekawe miejsca, do pracy.
 |
| Roślina lodowa, Carpobrotus chilensis, wybrzeże Kalifornii 1970 W środku jest różowy kwiat, 1/5 drogi w dół. |
Wkrótce odkryłem, że roślina na wybrzeżu to drugi gatunek, Carpobrotus chilensis. (Carpobrotus oznacza po grecku jadalny owoc -karpos owoc, brotos jadalny. natomiast chilensis oznacza „z Chile”). Odróżnienie gatunków nie było zbyt trudne. Carpobrotus edulis, obecnie nazywany iceplantem szosowym, wprowadzony z Afryki Południowej około 1900 roku, ma większe liście i kwiaty niż C. chilensis, a trójkątne liście sukulentów są ostro skośne, podczas gdy listki C. chilensis są bardziej okrągłe. Kwiaty u C. chilensis były tylko magentowe, kwiaty u C. edulis mogą być żółte, choć w Berkeley w 1970 roku większość była magentowa.
Nie mam dobrej nazwy zwyczajowej dla C. chilensis
. Internet mówi, że sea-fig. Ja zawsze nazywałem ją iceplant, i odróżniałem ją od innych iceplantów używając jej naukowej nazwy. Nazwa sea-fig wynika z podobieństwa do fig; okrągłe owoce pełne drobnych nasion w ciemnej, słodkiej, gęstej „galarecie”. Są one jadalne.
Te dwa gatunki różniły się także siedliskiem. Carpobrotus chilensis trzymał się krawędzi wybrzeża, czasami zwisając z przybrzeżnych klifów, jak na zdjęciu powyżej, podczas gdy C. edulis
rósł dobrze w głębi lądu, czasami, ale nie tak często, do krawędzi plaży.
Choć w 1970 roku było bardzo mało literatury na temat iceplantów, C. chilensis został opisany jako rodzimy. Był on rozprowadzany wzdłuż całego wybrzeża Kalifornii – co wydaje się naturalnym rozmieszczeniem – ale nigdzie indziej w Ameryce Północnej. Zauważono, że ma on ciekawy, rozłączny rozkład: wybrzeża w Kalifornii i w Chile. Chile ma klimat śródziemnomorski podobny do kalifornijskiego i dzieliło się garścią innych gatunków z Kalifornii. To był ciekawy fakt o C. chilensis.
 |
| Carpobrotus, iceplant To jest prawdopodobnie highway iceplant. ale bez skali nie można powiedzieć, że jest „większy”. Ale tak wygląda sea-fig, choć rzadko bywał na takim płaskim podłożu. |
Nie mam dobrego zdjęcia sea-fig: tutaj jest jedno na World of Succulents link
1970 był dawno temu. Byłem świadomy od lat, że Kalifornijczycy zdecydowali, że autostrada iceplant, był agresywnie inwazyjny, eliminując rodzime rośliny. Od 20 lat, jak tylko nadarzy się okazja, usuwa się go. Figa morska rośnie na wybrzeżu, nie jest inwazyjna i poświęca się jej bardzo mało uwagi.
W zeszłym miesiącu wziąłem broszurę w Pacific Grove Museum of Natural History, która wyjaśniała problem z iceplantem. Byłem przygotowany do obrony C. chilensis, ale ulotka mówiła, że ona też została wprowadzona.
Naprawdę?
Kiedy sprawdziłem, znalazłem, że strony takie jak iNaturalist opisują oba gatunki jako wprowadzone, choć C. edulis jest problematycznym chwastem. Przekopałem się do literatury i znalazłem prace z 1998 i 2005 roku, które nazywały C. chilensis„putative native”. Ale w 2012 roku Nancy Vivrette podsumowała C. chilensis dla Jepson Project (Flora of California) i powiedziała, że prawdopodobnie został wprowadzony z Południowej Afryki, tak jak C. edulis. (link)
Sea-fig zawsze był dziwny. Jest w rodzinie roślin Aizoaceae, iceplants, które są głównie południowoafrykańskie. Większość członków Aizoaceae poza RPA występuje w umiarkowanych miejscach półkuli południowej, jak Australia i południowe Chile. Dotarcie do wybrzeża Chile z RPA było możliwe – ale nie łatwe. Z Chile do Kalifornii–? Klimat jest odpowiedni, ale prądy oceaniczne nie są korzystne. Jednak był szeroko rozpowszechniony wzdłuż wybrzeża Kalifornii (patrz mapa w linku Projektu Jepson), dystrybucja, która wyglądała naturalnie. Ogólnie rzecz biorąc, roślina uciekająca przed wprowadzeniem przez człowieka byłaby bardziej powszechna w pobliżu obszarów miejskich lub portów i mniej obfita w większej odległości. Wiem, że pomyślałem „jak dobrze!” o dystrybucji świnki morskiej i nie kwestionowałem tego.
 |
| Carpobrotus chilensis, wybrzeże Kalifornii |
Około 1990 roku amerykańscy botanicy rozpoczęli projekt Flora of North America, pisząc szczegółowe opisy każdej północnoamerykańskiej rośliny, gdzie można ją znaleźć i jak ją zidentyfikować. Będzie to 30 tomów, z których opublikowano już 22. Spowodowało to zmianę nazw naukowych wielu północnoamerykańskich roślin; uważne patrzenie za pomocą nowoczesnych narzędzi połączyło lub rozdzieliło zaskakującą liczbę gatunków.
W 2012 roku Nancy Vivrette, John E. Bleck i Wayne R. Ferren Jr. napisali o rodzinie roślin Aizoaceae dla Flora of North America (link). Przejrzeli oni stare kolekcje C. chilensis i poważnie zastanowili się nad tym, co zobaczyli. Po pierwsze, były problemy z C. ch ilensis w Chile. Wydaje się, że nie ma takiej rośliny. Pięć południowoafrykańskich gatunków Carprobrotus naturalizowało się w Chile i hybrydyzowało ze sobą, ale żaden nie pasował do C. chilensis. Nie może być disjunct distribution, jeśli nie ma go w Chile. A jeśli
RoślinyCarpobrotus w Chile nie są rodzime dla Chile, ale wprowadzone z Południowej Afryki, co mówi o morskiej śwince? Vivrette et al. doszli do wniosku, że C. chilensis
jest starym wprowadzeniem do Kalifornii z Południowej Afryki.
Zapaliła mi się lampka! Och, oczywiście. Żaglowce odwiedzały Kalifornię od 1542 roku. Opłynęły Amerykę Południową i miały mnóstwo okazji, by wylądować w Kalifornii odpornym sukulentem lub dwoma. Po tym, 400 lat jest mnóstwo czasu dla rośliny do kolonizacji z jednego końca wybrzeża Kalifornii do drugiego, co pozornie naturalnej dystrybucji. W 1970 roku myśleliśmy, że duże części świata są dziewicze, niezakłócone przez ludzi. Dziś nie ma miejsca, o którym powiedzielibyśmy, że człowiek nie chodził i nie przemieszczał rzeczy. Dziwne rozmieszczenie powinno być kwestionowane, a nie akceptowane.
Pochodzenie C. chilensis pozostaje zagadką. Vivrette sugerował, że jest to hybryda Carpobrotus przywieziona z Chile i że od tego czasu chilijskie populacje hybrydowe włączyły inne wprowadzone gatunki i ewoluowały, zacierając związki z C. chilensis. Co więcej, w Kalifornii C. ch ilensis zhybrydyzował się z C. edulis i być może innymi, co jeszcze bardziej go przekształciło. Istnieje wiele prac opisujących hybrydyzację C. ch ilensis i C. ed
ulis w całej Kalifornii. Tak więc jego pochodzenie – jakie gatunki roślin zhybrydyzowały się, aby go stworzyć i gdzie – pozostaje nieznane.
(Jest tu wspaniała okazja do przeprowadzenia badań DNA, przyglądając się morskim figom na wybrzeżu Kalifornii i porównując DNA z gatunkami Carpobrotus, w Kalifornii, Chile i Afryce Południowej, aby zobaczyć, co dogłębne spojrzenie na DNA mówi o związkach C. chilensis
. Rzeczą, która najbardziej podobałaby mi się w tym badaniu jest to, że wymaga ono udania się w górę i w dół wybrzeża Kalifornii, w poszukiwaniu sea-figs. )
 |
| Wybrzeże Kalifornii |
Ta historia podkreśla dla mnie, jak przekonania naukowców kształtują sposób, w jaki widzą oni świat. To, że kontynenty się przemieszczają (dryfują) i że ludzie mogą zmieniać klimat Ziemi, to dramatycznie nowe koncepcje od wczesnych lat 70. Ale są subtelniejsze pomysły – jak to, że ludzie przenieśli rośliny w obu Amerykach tak dawno temu, że wzór jest zaciemniony – które również przegapiliśmy. Podkreśliłbym potrzebę zauważenia dziwnych wzorów i krytycznego spojrzenia na dane wspierające każde wyjaśnienie.
Ostatni komentarz na temat Carpobrotus chilensis
. Załóżmy, że jest to roślina pochodząca z hybrydy, która rośnie na wybrzeżu Kalifornii od 400 lat. Załóżmy, że nie występuje nigdzie indziej na świecie. Czy wrzucamy ją do kosza „ewww, introdukowana”, czy uznajemy ją za unikalnie kalifornijską? Świat nie jest już prostym miejscem, w którym „dzikie” i „podlegające wpływom człowieka” są wyraźnie odgraniczone. Jest to raczej ciągły proces, wymagający od nas uważnego zastanowienia się nad definicją „rodzimego”.
Komentarze i poprawki mile widziane.
Och, i przepraszam za brak dobrych zdjęć świnki morskiej. Muszę uderzyć na plażę i zdobyć kilka!
ReferencesKlak
, C., A. Khunou, G. Reeves i T. Hedderson. 2003. A phylogenetic hypothesis for the Aizoaceae (Caryophyllales) based on four plastid DNA regions.
American Journal of Botany 90(10): 1433-1445. 2003.
Roiloa, S. R., P. Alpert, and R. Barreiro. 2019. Differences in physiological integration between invasive and noninvasive introduced clonal species of Carpobrotus. Journal of Plant Ecology 12, (6): 972-981 (dostępny online na https://academic.oup.com/jpe) Dostęp 5/2/22.
Schierenbeck, K. A., V. V. Symonds, K. G. Gallagher, and J. Bell. 2005. Genetic variation and phylogeographic analyses of two species of Carpobrotus and their hybrids in California. Molecular Ecology. 14 (2): 539-547.
Thorne, R. F. 1972. Major disjunctions in the geographic ranges of seed plants. The Quarterly Review of Biology, Vol. 47, No. 4 (Dec., 1972), pp. 365-411. Iceplant nie jest wymieniony, ale idea śródziemnomorskich disjunct dystrybucji jest omawiana. Nie wiem, jaka część tych historii wytrzymała próbę czasu. Istnieje z pewnością wiele roślin w tym samym rodzaju w Kalifornii i Chile. Uwaga: idee dryfu kontynentalnego stały się powszechnie akceptowane w połowie lat 70. w USA, te argumenty dystrybucyjne zostały wykonane z kontynentów ustalonych w miejscu.
Vilá, M. i C. M. D’Antonio. 1998. Fruit choice and seed dispersal of invasive vs. noninvasitve Carpobrotus (Aizoaceae) in coastal California. Ecology 79 (3): 1053-1060 (link)
Vivrette, N..J. 2012b. Carpobrotus chilensis. In Jepson Flora Project (ed). Jepson eFlora. link (14 lipca 2016, dostęp 5/2/22).
Vivrette, N. J. , J.E. Bleck i W. R. Ferren, Jr. 2012. Aizoaceae Martinov. Flora of North America. link (ostatni dostęp 5/5/22).