Historia rośliny – Calystegia sepium (Calystegia sepium)

W regionach, w których mieszkałem w ciągu ostatnich 50 lat, w Kolorado i Nebrasce, znałem tylko dwa gatunki powoju, bardzo pospolity powój polny Convolvulus arvensis (blog) i znacznie rzadszy powój żywopłotowy, być może lepiej nazywany żywopłotem Calystegia sepium, oba z białymi rurkowatymi kwiatami otwartymi rano. Żywopłot jest znacznie większy – a więc całkiem piękny – i chociaż widziałem go wspinającego się po przydrożnych krzewach, nie wydawał się szczególnie zachwaszczony.

Czytając o żywopłocie, stwierdzam jednak, że jest on niezwykle skomplikowany.

Większość komplikacji można przypisać bardzo szybkiej, bardzo niedawnej dywersyfikacji chwastów. Istnieje wiele gatunków i trudno je rozróżnić.

Żywopłot i powój polny to pnącza z rodziny powojowatych (Convolvulaceae). Z wyjątkiem tego, że kolor kwiatów jest zwykle biały, te dwa gatunki wyglądają bardzo podobnie do powoju, rodzaju Ipomoea, który jest powszechny w ogrodach i pochodzi z południowych Stanów Zjednoczonych i tropikalnej Ameryki.

Żywopłot fałszywy był kiedyś nazywany Convolvulus sepium, ale badania DNA wykazały, że 30 gatunków Calystegia tworzy spójną grupę w ramach rodzaju Convolvulus, monofiletycznego kladu, więc zostały one wyodrębnione jako gatunek, rozpoznawalny po pyłku, ale szczególnie po dramatycznych sparowanych przylistkach na zewnątrz kwiatu, których brakuje u gatunków Convolvulus. Powyższe zdjęcie przedstawia zielone przylistki otaczające podstawę kwiatu. „Fałszywy” jest wstawiony do nazwy zwyczajowej żywopłotu fałszywego powój, aby ostrzec, że nie należy on do rodzaju Convolvulus, ale niewielu pisarzy się tym przejmuje.

(Convolvulus nie przegapił kalystegii, wciąż istnieje 200-250 gatunków Convolvulus, większość w Eurazji). Jednak ta część nazewnictwa sprawia, że puryści drżą. Calystegia pochodzi od Convolvulus, ale jest uznawana za rodzaj, równoważny Convolvulus. To sprawia, że Convolvulus jest polifiletyczny, nie jest jedną linią gatunków, ale dwiema, a najlepsza taksonomia tego nie robi. Przypuszczalnie pewnego dnia Convolvulus zostanie podzielony na mniejsze, bardziej jednolite i łatwiejsze w zarządzaniu części, z których każda będzie monofiletyczna).

Nazwa Convolvulus pochodzi od convolvulere, co oznacza „skręcanie” lub „skręcanie”. Calystegia łączy w sobie kalyx oznaczający „kielich” i stege „pokrycie”, odnosząc się do charakterystycznych przylistków, które w tym rodzaju pokrywają działki. Epitet gatunkowy sepium oznacza „żywopłot”.

Obecnie uznawany rodzaj Calystegia obejmuje 30 gatunków na całym świecie, w tym 20 w Ameryce Północnej. Spośród tych 20 rodzimych gatunków amerykańskich, 11 występuje tylko w Kalifornii, kolejne 3 w zachodniej części Ameryki Północnej, jeden w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, jeden na plażach i wybrzeżach na całym świecie, a jeden, Calystegia sepium, w całych Stanach Zjednoczonych i na świecie. Dziesięć pozostałych obejmuje gatunki występujące w Azji, Europie, południowej Afryce i Australii. Dowody DNA wskazują, że Calystegia promieniowała z centralnej Eurazji w ciągu ostatnich 5 milionów lat, trafiając do regionów o umiarkowanym klimacie na całym świecie.bardzo szybko, a następnie różnicuje się na wiele gatunków w nowych krajach. Większość gatunków Calystegia ma zmienne cechy liści, łodyg i kwiatów i tworzy uznane podgatunki geograficzne.

W tej skomplikowanej grupie szczególnie myląca jest Calystegia sepium. Jest ona uważana za roślinę rodzimą na całym świecie, od Europy przez Australię po Amerykę Północną. Botanicy rozpoznają osiem podgatunków, z których sześć uważa się za rodzime dla Ameryki Północnej. Występuje we wszystkich stanach i południowych prowincjach Kanady. Brzmi to tak, jakby istniały niewykryte gatunki, ale prace nad DNA zostały niedawno przeprowadzone i wykazały zbyt duże podobieństwo, aby nazwać różne populacje różnymi gatunkami.

Żywopłot jest byliną, która wspina się i splata bez wąsów. Kwiaty mogą mieć nawet 2,5 cala długości. Otwierają się wcześnie rano i zamykają około południa. Przeważnie kwiaty są białe, ale mogą mieć różowe znaczenia lub być całkowicie różowe. Białe kwiaty powinny przyciągać ćmy, a także motyle i pszczoły, ale nie mogę znaleźć żadnych badań dotyczących odwiedzających kwiaty w Ameryce Północnej. Kwiaty wytwarzają od dwóch do czterech twardych nasion.

Moje pierwotne przekonanie, że znam żywopłot, gdy go widzę, okazuje się błędne. W większości środkowo-zachodniego zasięgu Calystegia sepium występuje również Calystegia macounii. Macoun’s false bindweed został zidentyfikowany dopiero w ciągu ostatnich 30 lat; starsze kolekcje błędnie identyfikowały go jako hedge false bindweed. Główną różnicą między nimi jest to, że C. macounii jest pokryta krótkimi włoskami, które nie występują u C. sepium. Ponadto, Macoun’s false bindweed ciągnie się po ziemi, a nie splata.

W Europie występują dwa gatunki Calystegia silvatica i C. pulchra, które są bardzo podobne do C. sepium i czasami hybrydyzują, więc chociaż czasami można je rozróżnić, często ludzie łączą je w„Calystegia sepium agg.” (agregat).

Podsumowując: Calystegia sepium występuje na całym świecie w ośmiu odrębnych podgatunkach. Ponadto hybrydyzuje z pokrewnymi gatunkami, tworząc rośliny, które nie pasują do żadnego z nich. Wreszcie, szybka specjacja w rodzaju stworzyła serię biało kwitnących fałszywych żywopłotów, które są bardzo, bardzo podobne. Aby zidentyfikować żywopłot, upewnij się, że masz aktualną książkę identyfikacyjną dla swojego obszaru, aby wiedzieć, które gatunki zostały zgłoszone w pobliżu. Następnie należy uważnie przyjrzeć się włoskom, sprawdzić, czy przylistki zachodzą na siebie i czy liście są zaokrąglone lub spiczaste u podstawy (przy ogonku liściowym).

Żywokost lekarski jest bogaty w alkaloidy zwane kalysteiginami. W przypadku spożycia w dużych ilościach, żywopłot może powodować rozstrój żołądka, ale nie jest na tyle toksyczny, aby można go było uznać za trujący. W wiejskiej Irlandii był on stosowany w leczeniu problemów z nerkami.

Na całym świecie żywopłot jest traktowany razem z powojem polnym(Convolvulus arvensis) jako irytujący, a nawet uciążliwy chwast. W niektórych częściach Irlandii nazywano go „dręczycielem”, ponieważ był tak trudny do usunięcia. Nie jest tak powszechny ani agresywny jak powój polny, ale będzie wspinał się po całym żywopłocie.

Komentarze i poprawki mile widziane.
Referencje

Ackerfield, J. 2023. Flora Kolorado. Wydanie 2. Denver Botanic Gardens. Denver, Kolorado.

Flora Ameryki Północnej. Calystegia. link Dostęp 9/27/24.

Grieve, M. (pierwotnie 1932). A Modern Herbal. Dover Publications. New York.

Kaul, R.B., D. Sutherland i S. Rolfmeier. 2011. The Flora of Nebraska. University of Nebraska Press, Lincoln.

Mac Coitor, N. 2023. Ireland’s Wild Plantss. Mity, legendy i folklor. The Collins Press. Cork, Irlandia.

Mitchell, T. C., B. R. M. Williams, J. R. I. Wood, D. J. Harris, R. W. Scotland i M A. Carine. 2016. How the temperate world was colonised by the bindweeds: biogeography of Convolvuleae (Convolvulaceae). BMC Evolutionary Biology. 16:16. (link) Dostęp 9/28/24.

Stubbendieck, J., M.J. Coffin, and L.M. Landolt. 2003. Weeds of the Great Plants. Nebraska Department of Agriculture.

Kathy Keeler